Politieke marketing blijft machtig interessant. Het bouwen aan het imago en merk van een persoon, binnen een van de meest vertrouwens-gevoelige marketinggebieden, de politiek, is een enorme uitdaging. Ik kijk dan ook uit naar het campagnegeweld in de richting van de verkiezingen van 2007. In dat kader wil ik graag ook even terugkijken naar de commotie rondom Piet-Hein Donner‘s flirts met de nieuwe media.
Allereerst De Don’s Podcast en inmiddels al weer even geleden De Don’s rap (tekst).
De experts
Opvallend was bijvoorbeeld dat Jan Schinkelshoek (ja, dezelfde), een bekend CDA-adviseur zich negatief uitliet over De Don:
En zeker niet een minister van justitie die zich graag en overtuigend presenteert als een steile, stijve en daarom misschien wel zo hooggeschatte bewindsman.
Een rappende Donner gaat net zo slordig om z’n imago als die fractievoorzitter die ooit, op het hoogtepunt van een verkiezingscampagne, zich liet verlokken om in een speeltuin van de glijbaan af te gaan.
En ook de rapexperts zijn niet echt lovend:
“Dit heeft niets met hip hop te maken”, zegt hij. “Het doet me een beetje denken aan een leraar op school die een slechte karikatuur van een rapper opvoert.”
of neem
“Het is niet respectabel en eigenlijk niet eens grappig. Het is gewoon whack.”
Maareuh …
In hoeverre was het echter slecht?
Slecht voor Donners portemonnee? Neuh … nog geen fractie van de kosten van flyers, commercials of andere media.
Slecht voor het imago van de Nederlandse politiek? Neuh … Het blijft natuurlijk de vraag wat het imago van de Nederlandse politiek kan/moet redden, maar een stukje authenticiteit en een kijkje in de visie en humor van een van de bewindslieden kan nooit echt kwaad.
Slecht voor het imago van Justitie? Neuh …
Slecht voor Donners imago? Neuh … Er is zelf een heuse Don Posse op Hyves, er werd gesproken met MTV en een groot aantal jongeren vindt Donner cool?
Dus?
Ik denk echter dat we pas met zekerheid een uitspraak kunnen doen als we na de podcast en de rap een eventuele derde uiting zien van de hand van Donner. Dan pas kunnen we echt een uitspraak doen over imago, effect en authenticiteit. Tot die tijd blijft het koffiedik kijken
