Op 22 november mag er weer gestemd worden en dat betekent dat de Politieke Marketing boeken en campagnematerialen weer afgestoft worden. Leiden op de kaart (PvdA Leiden), SP’s ‘Stuur Jan op pad‘ viral en de cartoon-viral-vete tussen de VVD (met destijds campagneleider Rutte) en de PvdA waren enkele hoogtepunten van de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart. Dat belooft wat voor het grote werk: de Tweede Kamer Verkiezingen 2006. Een tussenstand en vooruitblik.
Het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (DNPP) geeft inzicht hoe het vroeger ging: bol van schitterende retoriek en aandoenlijke campagneboodschappen. Dat was echter allemaal echter in het vorige millennium, dus dat betekent dat er nu gehyved, geblogd, gevirald, geïdolsd, gepodcast, gemsnd, gegoogled en geweetiknietwat moet worden om de kiezer te bereiken en met name de jongeren te betrekken.
De aftrap was met de idols-esque vertoningen bij Rutte vs. Verdonk (en Veenendaal natuurlijk) en Pechtold vs. Van der Laan (en de zes andere kandidaten natuurlijk), waar slim op in werd gespeeld door onder andere Primaries.nl. Zeker voor de VVD in het begin een bijzonder interessante publiciteitstrekker. Achteraf gezien heerst een beetje een dubbel gevoel. Voor de interne cohesie was het wellicht niet even goed, maar de publiciteit (en tijdelijke zetelpiek) waren natuurlijk mooi.
Hyves
Hyves was even hartstikke leuk en hip met al die politici. Rutte gelooft blijkens zijn fanclub (49 leden) en eigen hyve (60 vrienden) niet zo in Hyves en Wouter Bos weigert me inmiddels als vriend (“Wouter heeft je geblokkeerd – je kan geen vrienden worden!”). Daarmee lijkt hij toch enigzins terug te komen op zijn uitspraak “Je doet zoiets om in contact te komen met mensen met wie je anders nooit in contact komt. (…) Waarbij je toch ook probeert iets los te maken van politieke interesse.”. Misschien was de discussie rondom zijn post over campagne ideeën wat teleurstellend …
Bloggen
Ook met webloggen realiseerden politici al vrij snel dat Jeroen Steeman‘s conclusie in zijn scriptie Blogocratie “dat weblogs inderdaad in staat zijn om de burgers meer bij politieke zaken te betrekken, politici kunnen deze ontwikkeling een extra impuls geven door zelf weblogs op te zetten en door daarmee een actieve gemeenschap te laten vormen“, wel klopt, maar dat dat wel betekent dat er op regelmatige basis zelf geblogd en gemodereert dient te worden en dat persberichten of notulen, een agenda of een ‘under construction‘ pagina online plaatsen niet meer volstaat. Of een pagina “Het Debat” (CDA) noemen zonder de uitgelezen kansen op een debat goed te benutten.
En nu?
De bekendmaking van de kandidatenlijsten komt eraan (PR-moment), het startpunt van het grote geweld. We kunnen vast nog wat aparte taferelen verwachten rondom de kleinere rechtse partijen, natuurlijk hebben we de normale debatten, spotjes en campagnematerialen, maar waar liggen de kansen?
Seth Godin’s Flipping Politics biedt wellicht interesssante aanknopingspunten. Geef stemmers de middelen en tools hun voorkeur voor je partij te uiten. Leiden op de kaart kan de basis zijn om mensen mensen de mogelijkheid te geven lokaal echt betrokken te zijn en in kaart te brengen waar knelpunten liggen, gelegenheidsgroepen als Jongeren voor Rutte weten met beperkte middelen een hoop aandacht te trekken, de SP weet met het faciliteren van acties en het bieden van materialen al jarenlang hun gigantische vrijwilligersbasis mogelijkheden om effectief campagne te voeren en Coolpolitics weet door hun wijze van communicatie jongeren een stem te geven en te bewegen. Meer dan de grote doorzichtige campagnes van de partijen ligt de kracht bij de long tail: de grote groep van stemmers die via hun kleine blogs, forumposts, events of activiteiten kunnen bijdragen aan de campagne. Stemmers maken stemmers. Of, zoals Verdonk zou zeggen: “Happy people make people happy“.
