Out of Office: Radio1’s out of office competition

In 2018, the Belgian radio station Radio 1 and the Flemish-Dutch house for debate and culture deBuren launched a competition to find the most beautiful, best, funniest or most inspirational out of office reply. Like 6 years earlier with the Dutch and Belgian Reading Foundation’s Out of Office Poetry, famous Dutch and Belgian artists would try and inspire others to awesome-ify their out of office replies.

Wist je dat de mensheid eerder voet op de maan dan wieltjes onder koffers heeft gezet? Het eerste in 1969, het tweede in 1970. Ik bedoel maar te zeggen: praktische dingen – zoals jouw mailtje nu – kunnen wachten als ze in de schaduw van iets groters staan. Je hoort van me zodra ik terug ben.

Even uw aandacht voor een opsporingsbericht. Op 6 augustus verliet xy zijn kantoor. Sindsdien werd niets meer van hem vernomen. Op het moment van zijn verdwijning glinsterden zijn ogen. Hij werd het laatst gesignaleerd met korte broek en versleten t-shirt. Hij is niét in het bezit van mijn smartphone. Gelieve géén contact op te nemen met de plaatselijke politie. Hij is er écht vandoor.

And the entries from famous Dutch and Belgian artists that served as inspiration:

Wellicht vindt u dit vervelend. Dringend was uw vraag. U had graag aanstonds antwoord gehad. Een stand van zaken, een neen, een ja, een verslag, asjeblieft iets waarmee u verder kan. Hier is haast bij, althans, dat was het, en dat is het haast altijd, nietwaar?

Helaas, vandaag kan het niet anders, vandaag móet u wachten. U kan het haast niet geloven. En toch: ik kom over drie weken bij u terug. Ja, over drie weken pas. En ja, ook als het dringend is.

Er is een onderwaterhotel voor hooggeplaatste gasten
ergens – niet hier.

Er is een vleesetende plant in de tuin van een visser
ergens – niet hier.

Er is een kabelbaan boven huizen die naar soep ruiken
ergens – niet hier.

Er is een vogelbekdier zonder identiteitsvragen
ergens – niet hier.

Er is een miljoenenstad waar ze wespenkoekjes eten
ergens – niet hier.

En ik ben ook ergens – niet hier.

(Mail XXX , van XX tot XX)

Beste, Ik lees uw bericht niet en ik stuur geen antwoord. Ik ben voor onbepaalde tijd offline omdat ik terwijl u dit leest in een hangmat lig en geen zin heb in communiceren. De hangmat hangt in mijn keuken. Soms eet ik er een sandwich in, of ik drink bier. Iedereen die mij mailt krijgt dit bericht, behalve een paar vrienden en interessante kennissen. Daar hoort u niet bij. Veel plezier nog met het mailen naar mensen!

Stephen Hawking zei ooit dat werk zin en een doel aan ons bestaan geeft. Dat klopt. In mijn geval is dat: veel zin in vakantie; niet hoeven te werken als doel. Daar ben ik nu van aan het genieten! Jammer genoeg sta ik tot uw beschikking vanaf xx/xx. Voor dringende vragen, gelieve contact op te nemen met mijn collega xx.

Nee, ik ben er niet. Ik lees je niet. Ik hoef je ook niet te lezen, want ik weet al wat je te melden hebt, of beter gezegd, ik weet al hoe dit verder zal verlopen. Als ik over twee weken hier weer zit, in dezelfde kamer, uitkijkend op dezelfde parkeerplaats, dan zal ik je lezen. Dat wil zeggen, als het me lukt om je bericht tenminste tot aan de helft te lezen. Meestal dwalen mijn gedachten voor die tijd al af naar prettiger oorden die me even doen vergeten dat ik je ook nog antwoord moet geven. Ik probeer maar gewoon eerlijk te zijn. Vat dit niet persoonlijk op. Of doe het wel, de maan zal de getijden toch wel aansturen en naamloze vliegen zullen toch wel in dat raadselachtige patroon van onzinnige vierkantjes onder de lamp naar iets blijven zoeken. Ik ben ook zo’n vlieg. En jij ook. Waarschijnlijk wil je iets vragen. Waarschijnlijk geef ik dan antwoord. En hoe ik het ook probeer te vermijden, dat antwoord genereert altijd weer nieuwe vragen. En zo vliegen we onze vierkantjes. Klink ik te pompeus? Die neiging heb ik soms een beetje als ik niet weet wie ik tegenover me heb. En straks, als ik je lees, weet ik nog steeds niet wie je bent. Wie je echt bent. Ik ben er niet, nee, maar weet je, jij bent er eigenlijk ook niet. Niemand is er. Ik hoop oprecht dat ik je bij deze heb afgebracht van het plan om hier ooit nog op terug te komen. Het bespaart ons beide zoveel vruchteloze vierkantjes. Wees niet boos, het heeft geen zin, je zou boos zijn op iets wat niet bestaat.

Want ik ben er niet.

Beste,
Op kantoor tippelt er soms
een muis in de maag: tijd
om een kat in te slikken.

Even prik ik iets anders in het stopcontact,
vis ik mijn verbeelding op: ‘‘’het kind is vader
van de vrouw/man’’’, al spelend
levert men het beste werk.

Elektriciteit wordt omgeleid via X (contactpersoon)
en ik schuif mijn boek
terug in de kast op (dag en datum)

Warme groeten, X
(Ondertussen speelt er zich van alles af: …x…)

God zei tegen de eerste mens: ‘Vervloekt is de akker om wat jij hebt gedaan, zwoegen zul je, om ervan te eten, je hele leven lang. Dorens en distels zullen groeien, toch moet je van zijn gewassen leven. Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert naar de aarde, waar je bent genomen. Stof ben je, tot stof keer je terug.’ Deze zondebok ligt ergens tot 12h te slapen om daarna allerlei leuke dingen te doen die echt je zaken niet zijn.

Indien het geluk mij toelacht, ben ik vandaag reizende. Ik zal een lange tocht van [woonplaats] naar [verblijf] afleggen, waarin noch den zonne, noch den straffe winde mij kunnen onthouden andersaardige plekken op onzen wereldbol te bewandelen. Tijdens mijne reis sal ik mij omringen door vergesichten, zoo purper en gulden de luchten, zoo rijk de geuren van kruiden en natuur. Ik sal [leeuwen/papegaaiduikers/walvissen/salamanders] sien, maar uwen emaille niet. Op [datum] keer ik weer huiswaarts.

Out-of-Office: Zomerkamp

Dank voor je bericht. In verband met een uitbraak op ons personeelskamp in Ommen weet ik niet wanneer ik terug op de kliniek ben. Heb je in de tussentijd last van jeuk? Krab niet, aai een muur. Laat een bad vollopen. Lees over de sterrenhemel. Wees sterk, wees een beest. Heb je last van een branderig gevoel bij het plassen? Nog beter: stómp een muur, stomp het badwater, stomp de sterren. Soms is het beter te vergeten een mens te zijn.

Tot verlossing,

Dr. Annie de Jong
Polikliniek Vathorst

Ik zou niets liever willen dan uw vraag over asbestverwerking beantwoorden, maar ivm mijn pensioen mag ik dat niet meer. In plaats daarvan moet ik zwemmen, squashen, GITD-midgetgolfen, en ’s avonds klappen voor een musical. Achter de patrijspoort in mijn hut alles wat nog voor me ligt: een uitgestrekte, grijze vlakte die zacht deint. Ik zou een moord doen voor 1 medepassagier die met mij wil praten over asbestverwerking. U heeft nog vaste grond onder uw voeten, koester het.