Waarom hyven Hyvers en waarom bloggen bloggers? Recent had ik weer een aantal discussies, papers en lezingen waar ik met die vraag geconfronteerd werd. Goed dus om het weer even op een rijtje te zetten.
Social networks (Hyves)
Voor wat betreft social networks en andere mediuminvulling kunnen we terugvallen op Blumler en Katz‘ Uses and Gratifications model en voor een verdere specificiering richting social networks (en Hyves in het bijzonder) op Vos‘ Networked Individualism en Rietdijk‘s ‘Welke rol speelt Hyves in het dagelijks leven van Hyvers?‘:
- Diversion (Onderverdeeld in Escape, Relaxation en Entertainment);
- Personal identity;
- Personal relationships (Onderverdeeld in Communication en Friendship);
- Surveillance;
Deze motivaties zijn overigens sterk afhankelijk van medium, regio, leeftijd en geslacht (zie ook de eerder genoemde onderzoeken van Vos en Rietdijk).
Blogging
Als we ons enkel richten op text (en dan met name blogging), dan is Nardi’s ‘I’m blogging this‘ nog het standaardwerk:
- Recording everyday life
- Sharing opinions
- Sharpening opinions
- Networking
- Sharing expertise
Microblogging (Twitter/Jaiku)
Grappig om te zien dat microblogging ook in dit motivatie-opzicht een mix van social networking en blogging lijkt: ik denk dat we sowieso 1 op 1 de blogging motivaties kunnen overnemen met daarbij een groot aantal elementen van de Uses and Gratifications. Dan zou het dus iets worden als (let op, zonder enige vorm van wetenschappelijke onderbouwing):
- Opinion/Discussion (Onderverdeeld in Sharing expertise, Sharing opinions en Sharpening opinions)
- Diversion (Onderverdeeld in Escape, Relaxation en Entertainment);
- Personal identity;
- Personal relationships (Onderverdeeld in Networking, Communication en Friendship);
- Recording everyday life en Surveillance;
Waarom hyvt Polle, blogt Polle en twittert Polle?
Als ik naar mijn eigen gedrag kijk (voor zover ik dat objectief kan) gebruik ik social networks met name voor Personal relationships en puur uit technische interesse. Bloggen gebruik ik met name voor Sharpening opinions en in mindere mate Networking. Twitteren doe ik voornamelijk voor Personal relationships en Recording everyday life. Fascinerend wel. Heb hierin ook het gevoel dat ik in de loop der tijd verander in mijn motivatie. Hoe zit dat bij jullie?
13 comments
Goed en herkenbaar overzicht, Polle
Polle, iemand zij laatst tegen mij dat het ook een bepaalde dwangmatigheid wordt. Op een gegeven moment kom je in een cirkel waarin je moet bloggen of twitteren. Erger als een virus dus ;-). Wel aardig om ooit dit nog eens te laten onderzoeken, ofwel hoeveel junks zijn er inmiddels?
Mijn eigen gevoel komt dicht bij jouw eigen motivaties.
@Henk Interessante stelling, die dwangmatigheid. Ik geloof dat inderdaad wel. De sociale druk/groepsdruk herken ik inderdaad wel. Zie het niet zozeer als een verslaving alswel een moeten … denk dat de blogmoeheid daar ook wel vandaan komt.
@henk & polle
Ik denk zelf niet dat het een verslaving is, maar meer een verdrinken in een nieuwe mogelijkheid.
@Rianne weet niet zo zeer of het dat is. Verdrinken in een nieuwe mogelijkheid associeer ik meer met geen overzicht hebben over alle mogelijkheden. Dat ervaar ik zeker niet zo bij bloggen. Bij Twitter daarentegen kan ik me daar nog iets bij voorstellen.
Het is echt wel een soort dwangmatigheid. Ik ervaar dat ook door het lezerspubliek. Door welk misverstand dan ook (;)) zijn er 390 mensen geabonneerd op mn blog. Dat schept een zekere verplichting …
@polle Geen overzicht hebben in alle mogelijkheden. Dat is het waarschijnlijk ook, maar niet (alleen) gezien vanuit technisch oogpunt, maar ook psychisch. Een soort van acclimatisatieperiode,
in het diepe vallen
Wb twitter, dat is bij jou dan ook geen dwangmatigheid meer, maar beleefdheid of iets dergelijks 😀
@Rianne Ah, ik snap het. Ervaar je dat zo? Ik ken de mogelijkheden van bloggen wel. Het is daar naast het aanscherpen van de geest en netwerken ook wel de verplichting naar de lezers, maar ook de coolheid van het feit dat 400 mensen het sowieso lezen.
Twitter is een lastige. Dat is ook een beetje het gevoel dat je altijd hebt als je een avond niet mee bent gaan stappen met vrienden. Als je dat teveel doet mis je toch wat.